สระอัว
สระอัว มีวิธีใช้ดังนี้ :-
๑. คงรูป คือไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างไร นิยมใช้ในที่ทั่วไป เช่น :- มัว กลัว ผัว วัว ตัว ฯลฯ ถ้าเขียนคำในภาษาบาลี หรือสันสกฤต ให้ออกเสียงเป็น “เอา” เช่น :-
สัวหโย (สวฺหโย) อ่านว่า เสาวฺหโย
อุปัวหยันตา (อุปวฺหยนฺตา) อ่านว่า อุเปาวฺหะยันตา ฯลฯ
๒. ลดรูป คือลดไม้หันอากาศ ในเมื่อมีตัวสะกด เช่น :-
กวน = ก + อัว + น
พวก = พ + อัว + ก
รวบ = ร + อัว + บ
สวย = ส + อัว + ย
ควง = ค + อัว + ง
นวด = น + อัว + ด
สวม = ส + อัว + ม
๓. แปลงรูป คือแปลงหันอากาศเป็นตัว ว ทำนองเดียวกับอักษรหัน แต่ต่างกันที่ไม่มีตัวสะกด เช่น :-
หวว = หัว
ย่วว = ยั่ว
ตวว = ตัว
รวว = รัว
ฯลฯ
วิธีนี้นิยมเขียนแต่ในสมัยโบราณเท่านั้น ปัจจุบันนี้ไม่นิยมใช้ การที่ท่านแปลงหันอากาศ ที่สระ อัว มาเป็นตัว ว นี้ คงจะถือหลักแปลงวสรรชนีย์เป็นอักษรหัน ซึ่งตามปกติจะต้องมีตัวสะกด, เฉพาะสระ “อัว” โบราณท่านอาจจะถือว่าตัว “ว” เป็นตัวสะกด เพราะเสียงอัวนี้ท่านจัดไว้ในแม่ เกย ด้วย ยิ่งกว่านั้นบางทีท่านเขียนเป็น หวัว ตวัว รวัว ฯลฯ ด้วยซ้ำไป และคงอ่านว่า หัว ตัว รัว เช่นเดียวกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น